As viaxes do IMSERSO

Fai xa unha pila de anos, coido que dezaoito ou quizáis máis, acórdome duna conversación na cafetería de Económicas de Santiago nunha fría mañá de inverno facendo tempo entre clase e clase (entón, non sei agora, tocábache unha clase a primeira hora e logo outra tres horas depóis e así), e o tema derivou hacia as viaxes do IMSERSO que naquela época empezaban coma un reclamo electoral/cortiña de fume máis dun goberno de Felipe Gonzáñez xa moi tocado pola corrupción.

- Pois xa ves ti, agora ós vellos collen e os mandan quince días a Benidorm, meu, non sei coma serán os hotéis, pero van a gastos pagos e como reis, ti.

Entón, o meu amigo Luis, arroutado e bravo coma somos os de Monte Alto, vai e solta:

- ¡MILLOR, ASÍ NON VAN Á FARMACIA A DROJARSE!

Palabra, Meu, quedamos todos coma cando nos Simpsons Homer botaba unha burrada, calados e con o crí-crí do grilo de fondo. Botámonos todos a rir pola ocurrencia e non lle dimos máis importancia ó tema.
Pero mira ti o que son as cousas: pasados os anos, e cas voltas que da a vida, casei cunha Boticaria, e mira ti por onde Luisiño deu no cravo: “científicamente” comprobado: cando os nosos velliños van de vacaciones co IMSERSO, o gasto farmacéutico baixa abondo coma para compensar o custo da viaxe con creces comparado co custo das recetas que gastan cando non están de viaxe. ¿Efecto placebo? ¿Psicoloxía de andar por casa? Non sei, pero estatísticamente é un feito máis que comprobado.
Outra cosa espectacular é o primeiro día para apuntarse: esto o viron os meus ollos fai anos no Viaxes Marsans de Durán Loriga, Coruña, Spain. Eu voltaba duna cena que se alongou no tempo e nas consumicións etílicas e voltaba á casa dos meus pais a pata chula, e pasei por diante do sitio as seis da mañá, e puiden ver a máis de vinte vellos facendo cola. Automático: pasouseme a prea/trompa da impresión. ¡¡¡Alí estaban coma un só home, e ainda quedaban polo baixo tres (3) horas para abrir a tenda!!! E pobre de ti coma te colases, porque eran dos que acertaban un branco móvil a cen metros...
En fin, espectacular... o que no sei, é o que vai pasar cos da miña xeración, do baby-boom dos sesenta, porque imos ser unha pila de carallo, e xa haberá que ir pensando en pillar residencia de anciáns/asilo, porque non vai haber sitio para todos, e con todo Dios coa Hipoteca, os nosos fillos a maioría deles fillos únicos, haberá que deixarlles o piso libre inda que sexa ca hipoteca a medio pagar.
Ademáis, non creo que o sistema das pensións terme moito do carro, porque imos ser unha pila a cobrar: eu penso máis ben que coma di o meu amigo Luis, “con toda esta peña de fillos únicos que veñen detrás de nós, os máis deles unha panda de egoístas, aparte de que non haxa pasta, vannos meter a todos ós 65 anos na picadora de carne, ou de viaxe do IMSERSO só de ida e ós nosos campos favoritos (Auschwitz, Birkenau, Bergen-Belsen, Treblinka, etc.).
En fin, cousas de Luisito... esperemos que nisto último no acerte XDDDDDD